کنجد (Sesamum indicum Linn) یک حبوبات دانه روغنی با محتوای پروتئین بالا و مقادیر قابل توجهی اسیدهای آمینه ضروری است. ارده کنجد فله بسیار مغذی هستند زیرا حاوی حدود 50٪ روغن و حدود (30-60٪) پروتئین هستند. از نظر استخراج پروتئین و فرمولاسیون غذایی به عنوان یک دانه روغنی کم استفاده طبقه بندی می شود.
ارده کنجد که تقریباً در تمام سال در دسترس است، محصولی سالانه از راسته Lamiales و خانواده Pedaliaceae است. شناخته شده است که در مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری رشد می کند و به خوبی برای تحمل شرایط خشک سازگار است.
گیاه دانه کنجد در خاک نسبتا فقیر و در آب و هوای نامناسب برای سایر محصولات رشد می کند. نزدیک به 70 درصد از تولید ارده کنجد جهان از آسیا است و هند، چین و میانمار به عنوان بزرگترین تولیدکنندگان این محصول در جهان رتبه بندی می شوند.
در قاره آفریقا که 26 درصد ارده کنجد جهان را تولید می کند، سیرالئون، سودان، نیجریه و اوگاندا به عنوان بزرگترین تولیدکنندگان شناخته می شوند. در نیجریه، ارقام کنجد سیاه (NCRI-97-28) و سفید (NCRI-98-60) عمدتاً رشد می کنند.
رقم سیاه عمدتاً در برخی از مناطق ایالت کاتسینا، ایالت های کانو (دواناو) و جیگاوا (نزدیک هادجیا) کشت می شود، در حالی که رقم سفید عمدتاً در Benue (Oturkpo)، Nassarawa (Doma)، Jigawa (Malammadori) و Taraba کشت می شود.
ایالات (Makinde and Akinoso 2013). در نیجریه، از ارده کنجد کم استفاده می شود، زیرا استفاده از آن به مناطق تولید زراعی محدود می شود. این محصول معمولاً با حداقل پردازش مانند تمیز کردن و خشک کردن صادر می شود.
معمولاً روغن را از دانه بیرون می‌آورند و از بقایای آن به همراه برگ‌های آن برای تهیه سوپ سنتی به نام میارتوشه استفاده می‌کنند و علاوه بر آن به عنوان ماده‌ای در تهیه سایر غذاها استفاده می‌کنند.
فراکسیون های پروتئینی از اجزای مهم دانه کنجد هستند و می توان آنها را بر اساس حلالیت در محیط های مختلف استخراج کرد. خواص عملکردی پروتئین ها بر رفتار آنها در سیستم های غذایی تأثیر می گذارد. بنابراین، درک این خواص برای کاربرد و استفاده بالقوه آنها در سیستم های غذایی ضروری است.
